PIETRULA NA CHROBOKA
   We Wilijo Czyż przedeptowoł z nogi na noga, bo jeszcze nie zaloł chroboka. Na ôknie mioł za zaciōngaczkōm flaszka z gorzołkōm, ale cōż z tego, kie pobożno baba krynciła sie po kuchni ôd samego rana i miała chłopa z jego zachciywajkami kańś. Wiedzioł, że pod wiela baba nie wylezie na chwilka do siyni, chroboka nie zaleje. Istnioł taki przesōnd, że jak we Wilijo nie przepłōko sie hyrtōnia, tak też bydzie bez calutki przyszły rok, a Czyż by tego nie wytrzimoł. Wkurzało go klupkani drzewianych pantofli na nogach baby po cegłach kole blachy. Siodł se na chwila na ławie, ale ôkno było z inszej strōny. 
– Karlik, a nałuskoł żeś fazoli, bo jakosi jich nigdzi nie widza? Miały być bez noc namoczōne!
– Jo to mioł robić? Nie styknie, że masztalnia mōm pod sobōm. Kôń fazoli nie potrzebuje, styknie mu ôwies.
– Mōgbyś jednak prziniyść ôciypka fazoli i kole blachy nałuskać na wieczerzo. Zrōb to hōnym, możnek sie jeszcze namoczōm.
– Wiysz, tak mie cosik strzikło w krziżu. Zōndź se sama po ta ôciypka, a jo tych fazoli nałuskōm – padoł w nadziei, że do sie nabrać i wylezie ku stodole, by symnōć z gwoździa spod ôkapu ôciypka.
  Ale Czyżula nie dała sie nabrać. Wiedziała, po co Karlik sie ôbsrowo i choć sama też ôd czasu do czasu hyrtōń se przepłōkała, ale ni ś nim. Wolała to zrobić ze sōmsiadkōm, jak Czyża nie było w dōma. Siadły se wtedy na kōńcu pola przi pasku czeskij zadrōcianej granicy, za kierōm pluskała woda w krzipopie. A zimōm, troszka z tym było gorszy, ale też znodły sposōb. Ôd czasu do czasu brały we stodole cepy, z jednej sztwierci na gumno wykłodały snopki rży i młōciły aż furczało. Aby robota lepszy szła, pociōngały se z flaszki „kropek” (ejtru). Pō nim taki robiły sie wesołe, aż robota wrała jim w rynkach. Jak ludzie słyszeli cupkani cepōw, to już wiedzieli, kiery tam rzōndzi, a im cupkani było gibsze, tym baby miały wiyncy w czubach. Ale we wilijo nie młōciły.
Dziołcha ôd sōmsiada przileciała ze żbōnkiym po mlyko do makōwek, bo za dużo nakroli żymeł i sōm za suche. Piyknie jōm napytała, by ji zaszła po te fazole, sjyna jedna ôciypka i prziniōsła do kuchnie, kie już je ôbleczōno.
  Czyża już skryncało ze złości. Myśloł se, że jak pōjdzie do siyni naloć mlyka do żbōnka, wykorzysto momynt, ale dyć Czyżula miała mlyko kole blachy, bo zapōmniała go wyniyść do zimnej kumory, a sama już makōwki miała gotowe. Do mlyka nalotego dziołsze do żbōnka sypła szczypta soli, kiero miała chrōnić krowy przed czarami. Robiła to, bo tak naûczyła jōm mamulka. Jak dziołcha prziniōsła wiecheć fazoli, mioł już tego dość. Już mioł zaryzykować i wyciōngnōć flaszka, ale boł sie dostać pantoflym, bo pierzina cały prziszły rok miołby zapewniōne hiby. Wnuki kanś porozchodziły sie po placu, ôdmiatali z chodnikōw śniyg na świynta, ale bardzi to prali sie kulkami ze śniegu. Kierysi kuloł śniyg na bałwana.
  Sōmsiadka powiynszowała jim na te świynta i poszła. Naroz na polu zrobiła sie Sodōma i Gomora. Śniega było pełno na dachach i jak kieryś kulkōm ciepnōł na dach chałpy, ôgrōmno lawina zesypała sie z hōkiym na plac i przysypała pod ôkapym sōmsiadowo dziołcha. Czyżula wyskoczyła z izby na złōmani karku, a Czyż hōpnōł z ławy i łapnōł zza gardiny flaszka. Ani sie nie podziwoł, jyno gul gul gul i wloł do hyrtōnia wiela poradziōł.
  A potym jak zacznōł forskać, pluć, rzigać. Zaśmierdziało wszyńdzi pietrulōm, bo kierysi przestawiōł flaszki i zamiast gorzołki gulnōł se pietrule. Nigdy we świynta tela sie nie naklōn jak w te. Nie dość, że narobiōł smrodu w chałpie, to jeszcze poforskoł pietrulōm ôciypka fazoli.
  Czyżula sie na dobre wkurziła.
– Wiysz stary, zamiast fazoli, nawarza ci żuru, ale ni z głōw ryb, jyno z krupice. Kiery to widzioł, by nie szło chocioż jedyn dziyń wytrzimać bez gorzoły. Ale jo to wiedziała, że sie tak stanie, boch sama flaszki przestawiła. Tōż bez caluśki rok bydziesz se mōgł pietrulōm zalywać chroboka. Mōm nadzieja, żeś dzisio go dobrze zaloł.
– A ty bydziesz cały rok wcinać fazole z pietrulōm.
– Czyżuli to nie groziło, bo jeszcze moc snopkōw we sztwiercinie do młōcynio ôstało a kropek z Czech kierysi przeszmugluje.